Біз сіздерді қазақстандық заманауи балалар жазушысы Әлия Сағынбайқызы Баяндымен таныстырғымыз келеді. 

Галеева Әлия Сағынбайқызы Қостанай қ. туып, № 3 орта мектепте оқыды. Алматының  педагогикалық институтының шет тілдер факультетін және  Гренобля қ. (Франция)институтын тәмамдап, сол жақта француз балаларына орыс тілін үйретті.  Париждің Жоғары іскерлік мектебінде Шеберлік курсында оқыды. Француз тілінің аудармашысы болып және шетелдіктер үшін орыс тілінен сабақ берді.   

Қазіргі уақытта балалар әдебиетімен айналысады — кітап жазады. Жолдасы екеуі ұл мен қыз тәрбиелеп отыр. Олар аналарының алғашқы оқырмандары. 

Оның алғашқы кітабы «Сказки для маленького Ельжана»  деп аталып, оған Әлияның ата – әжесінен естіген ертегілері енген. Автор былай деп еске алады: Мен жаныма шуақ төккен ата –  әжемнің ертегілерімен өстім. 

Қай жерде жүрсем де, Қазақстанда болсын, Францияда болсын, оларды ешқашан ұмытпаймын.  Оларға алғысым шексіз».

Баспагерлер адамдарды жақындастыратын кітап етіп шығару үшін көлемінен бастап безендірілуіне дейін көңіл бөлген. Айтпақшы, басылымды безендірген белгілі алматылық безендіруші Сәкен Бектияров. Суретші біраз уақыт жазушының отбасылық мұрағатын зерттеп, еш боямасыз шынайы өмірдегі шынайы адамдарды бейнелеуге тырысты. 

Біз,  кітапхана қызметкерлері Әлия Баяндының осы кітап таныстырылымын бізде өткізуді қалағаны үшін (қараңыз  здесь) және кітапты алғашқы боп біздің оқырмандарымыз қолдарына алғаны үшін қуаныштымыз. «Сказки маленького Ельжана» ертегісін жуық арада  облыстың барлық аудандық және ауылдық кітапханалары алады. Біз Әлия мен Евразиялық Өндірістік Ассоциациясына осындай тартулары үшін алғыс айтқымыз келеді.  Мынадай жақсы мақал бар: «Кітап – білім бұлағы». Біз осы білім бұлағымен танысқандарыңызды қалаймыз. Әлия Баянды өз кітабына: «Бәріміз де балалық шақтанбыз, егер «Сказки для маленького Ельжана»атасы мен әжесінің құшағына енсе, автор ретінде мен өзімді бақытты сезінер едім. Мақсатыма қолым жетті  дер едім! » деп анықтама берген болатын.

«…Я долго смотрел, как маленькие ажекины руки бьются с большим круглым увальнем — тестом — из вороха муки рождался желтый гладкий сияющий колобок.» Ну вот, сказала она, — пусть тесто немного отдохнет…, после чего накрыла его чистым полотенцем…

Во дворе послышались голоса. Аже, накинув платок, выскочила к дедушке. Я глянул в окно и обомлел — на арбе, под старой попоной, кто-то шевелился, все трое — ата, аже и боевой Рахимжан, разглядывали маленькое существо с желтой гривой. «Не может быть!», — воскликнул я и пулей вылетел во двор — ничто теперь не могло меня остановить. На аташкиной арбе под старой попоной лежал маленький жеребенок коричневого цвета с желтой гривой. Он, видно, недавно родился, так как держал голову неуверенно и таки совсем уж изумленно смотрел на мир.

— Ну вот, мой мальчик, — за весь день первый раз заговорил со мной мой дед. — Этого жеребенка я дарю тебе. Нет больше нашего Малыша. Может быть, этот детеныш спасет Серую.

— А как мы его назовем, ата? — спросил я, разглядывая маленького жеребенка…»

Ал құлынды қалай атағанын және ол неліктен Елжанның отбасында пайда болғандығы туралы кітаптан оқып білесіздер. 

Біз өзкезегімізде осы кітап жайлы сіздердің пікірлеріңізді білуге (оқуға) асықпыз.